Rudolf Wolf (1 december 1919 Amsterdam - 7 oktober 1989 Amstelveen) Nederlands architect en beeldhouwer
Rudolf Wolf kan met Friso Kramer en Wim Rietveld tot de belangrijkste industriële ontwerpers van Nederland worden gerekend. Na een korte periode op diverse architectenbureaus legde hij zich midden jaren vijftig van de twintigste eeuw
toe op meubelontwerpen voor diverse fabrikanten.
Rudolf Wolf werd in korte tijd internationaal erkend als de Nederlandse stoelenspecialist en maakte furore als visionaire stoelenfilosoof. Hij was een fervent aanhanger van Bauhaus en de Japanse wooncultuur. "Elke ruimte wordt meer leefbaar naarmate er minder in staat" Ofwel, less is more.
Wolf noemde zichzelf architect, industrieel ontwerper en een 'constructivist'. Hij was een veelzijdig ontwerper. In de loop der jaren ontwierp hij stands, interieurs, brommers, auto’s, verpakkingen, briefpapier en zelfs ovens.
Hij kreeg een bouwkundige en een grafische opleiding, waarna hij ging werken op de lichtafdeling van Philips. Hier maakt hij kennis met alle facetten van het ontwerpvak: een goede kennis van materialen en productietechnieken, een praktische kijk op hedendaagse opvattingen in ontwerpen en het inrichten van zowel particuliere als bedrijfsruimtes.
Rond 1960 beëindigde Willem Gispen zijn loopbaan en enkele jaren later droeg Ru Meijer Kembo over aan zijn drie zoons Sjoerd, Gelder en Just. De zoons Meijer wisten de leidende rol in de sociaal-medische markt verder uit te bouwen. Aanvankelijk nam Just Meijer de meeste ontwerpen voor zijn rekening, al werden op freelance basis ook meubelontwerpen van bijvoorbeeld Rudolf Wolf uitgevoerd.
Slechts 15 jaar hield hij zich bezig met meubelen en vanaf 1970 legde hij zich toe op de vrije kunsten als beeldend kunstenaar die stalen en aluminium objecten maakte.